Πορεία κάνανε σήμερα το πρωί μαθητές από τα 5ο, 6ο και πειραματικό γυμνάσια κοζάνης.
Η πορεία κατέληξε στο αστυνομικό τμήμα στην πλατεία, όπου υπήρχε αστυνομική δύναμη και επίσης αναρτήθηκε πανό στα κάγκελα δίπλα στο δημαρχείο που βρίσκεται στην πλατεία.
[Ας σημειωθεί πως χθες τα σχολεία εδώ ήταν κλειστά λόγω αργίας για την πόλη (πολιούχος)]
[/caption]
Καμία δίωξη στους συντρόφους/ισσες της κατάληψης του πρώην δασικού φυτώριου Φλαμουρίου
Ένας ολόκληρος μηχανισμός είναι στημένος και επιχειρεί να επιβάλλει και να συντηρήσει την λεηλασία των ζωών μας. Αποτελούμενος από νόμους και θεσμούς κατασκευασμένους για να περιορίζουν την ελευθερία μας, φυσικά πρόσωπα εντεταλμένα στην εκτέλεση του μισητού τους ρόλου ως εγγυητές της ομαλότητας της λειτουργίας του υπάρχοντος και ετοιμοπόλεμος στην περίπτωση που ένα πολιτικό πρόταγμα τον αμφισβητήσει στην πράξη. Από το τοπικό δασαρχείο μέχρι τον αργό αλλά συστηματικό –σε επίπεδο υπουργείων και ανάθεσης των αρμοδιοτήτων – στραγγαλισμό του φυσικού περιβάλλοντος (ως «δημόσιο» αγαθό…) στην αγκαλιά της ληστρικής ανάπτυξης και του κέρδους, αυτοί που επιχειρούν να εμφανιστούν ως «σωτήρες» μας και αυτόκλητοι εγγυητές της «ομαλότητας» είναι αυτοί που πιστεύουν πως μπορούν να καθορίζουν μέχρι και την ποσότητα του οξυγόνου που ανασαίνουμε. Σφετεριζόμενοι ένα ρόλο που δεν τους παραχωρήσαμε ποτέ…
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας
Το μεσημέρι της Παρασκευής 19 Νοέμβρη, σε ένδειξη αλληλεγγύης στο πρώην δασικό φυτώριο Φλαμουρίου στο Βερτίσκο Θεσσαλονίκης πραγματοποιήθηκε στην Κοζάνη παρέμβαση αλληλεγγύης στην διεύθυνση δασών της περιφέρειας δυτικής «Μακεδονίας» όπου μοιράστηκε σχετικό κείμενο το οποίο και εστάλη με φαξ στην υπό κατάληψη από 50 αλληλέγγυους διεύθυνση δασών περιφέρειας κεντρικής «Μακεδονίας». Ταυτόχρονα έγιναν παρεμβάσεις/καταλήψεις σε αντίστοιχες κρατικές υπηρεσίες σε Γιάννενα, Αθήνα και Ηράκλειο. Το απόγευμα της ίδιας μέρας πραγματοποιήθηκε στην κεντρική πλατεία της Κοζάνης παρέμβαση αντιπληροφόρησης με μοίρασμα κειμένων.
ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΥΣΕΙΟ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΤΩΡΙΟ ΦΛΑΜΟΥΡΙΟΥ
συνέλευση αναρχικών / αντιεξουσιαστών/τριών σε κοζάνη & πτολεμαϊδα
ΑΝ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΑΛΛΑΖΑΝ ΚΑΤΙ
ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ…
Για ακόμη μια φόρα οι τοπικές εκλογές σε όλες τις περιοχές της ελληνικής επικράτειας, πλασάρονται σε όλους εμάς ως κάτι το διαφορετικό από τις βουλευτικές. Με το πρόσχημα ότι οι υποψήφιοι: “είναι κοντά στον πολίτη, γνωρίζουν τα προβλήματα του τόπου, διαφέρουν από την παράταξη που ανήκουν και θα υπηρετήσουν το κοινό συμφέρον“. Τη στιγμή που όλοι γνωρίζουμε ότι τα ρουσφέτια πάνε κι έρχονται στις κοινότητες και στους δήμους, παράλληλα με τις πελατειακές σχέσεις που καλά κρατούν σε θέσεις εργασίας, σε χρηματοδοτήσεις έργων και στις καταχρήσεις δημοσίου πλούτου κλπ. Για μια ακόμη φορά, σαν να μην έγινε ποτέ τίποτα, τοπικοί άρχοντες, βουλευτές, υπουργοί και τσιράκια του δημοκρατικού καθεστώτος που διαχειρίζονται τον πλούτο, την εξουσία, οι κύριοι υπαίτιοι για την έφοδο της κρίσης στις ζωές μας, εξακολουθούν να έχουν τα μούτρα να διαγωνιστούν σε μια θεατρική μάχη στην αρένα της εξουσίας. Και λέμε θεατρική γιατί ο θεσμός των εκλογών ανέκαθεν προπαγανδίζεται από το ίδιο σύστημα με διαφημίσεις, συνεντεύξεις, εκπομπές των υποψηφίων στα ΜΜΕ, φυλλάδια, αφίσες, ενοικιάσεις εκλογικών κέντρων, ομιλίες στις πλατείες, κεράσματα στα καφενεία και στα μπαρ. Έτσι, σε συνδυασμό με την πληθώρα κομματικών χρωμάτων, συνθέτουν και πάλι το εκλογικό πανηγυράκι, ζητώντας ξεδιάντροπα την ψήφο μας.
Οι “τηλεθεατές – καταναλωτές – πολίτες- εργαζόμενοι κτλ” για μια ώρα θα γίνουν και ψηφοφόροι .Θα κάνουν τα σωστά βήματα, θα πανηγυρίσουν ή θα εξοργιστούν, θα πάνε πίσω στα σπίτια τους και η δεύτερα που θα ξημερώσει θα είναι πάλι ίδια σαν όλες τις δεύτερες αυτών των χρόνων που μετράει το σύστημα. Θλιβερό; Έχει κι άλλο… Γιατί οι περισσότεροι από αυτούς λίγους μήνες πιο πριν, οδύρονταν, για το πόσο τους πούλησαν όλοι «αυτοί οι ίδιοι ».Φαίνεται ότι η οργή είναι επιλεκτική και απούσα από τις κάλπες. Για τους τυχόν όμως “εγκλωβισμένους και απελπισμένους” η ιδία η ιστορία δείχνει (ειδικότερα σε περιόδους κρίσης) ότι οι “σωτήρες” τους δεν έχουν σκοπό να σώσουν κανένα ένθερμο υποστηρικτή, παρά μονό το τομάρι τους και τα λεφτά τους. Αυτό έκαναν πάντα και ξέρουν να το κάνουν καλά. Ποτέ και πουθενά δεν έχουμε παράδειγμα ο κόσμος να καλυτερεύει από αφέντες και κομματόσκυλα. Και είπαμε να καλυτερεύει, όχι να γίνεται υποφερτός.
Το σύστημα τους, οι “εμπνεύσεις” τους, οι υποσχέσεις τους, τα παραληρήματα τους “για το καλό όλων μας“, καταρρέουν μπροστά στην ίδια την αληθινή ζωή. Ό,τι «καλύτερο» είχε να επιδείξει ο καπιταλισμός, όλα αυτά τα χρόνια το πέρασε από πάνω και από μέσα μας. Το λιγότερο των συνεπειών του είναι οι χιλιάδες απολύσεις κάθε μέρα, ο εγκλωβισμός στον μηχανισμό των τραπεζών, τα εξευτελιστικά μεροκάματα, τα απλησίαστα προϊόντα βασικών αναγκών, η ανύπαρκτη ασφάλιση, ο σκοτωμένος χρόνος, η απόπειρα να αλλοτριώσουν όλες μας τις σχέσεις… τα γεμάτα κελιά, η θηριώδης καταστολή σε οποιαδήποτε διαμαρτυρία και η θέα του μπάτσου σε κάθε γωνία. Όποιος λοιπόν πιστεύει ακόμα ότι το υπάρχον θα αλλάξει με τέτοια πανηγύρια, αφήνοντας τον εαυτό του διαθέσιμο για πειράματα ή διεκδικώντας εξουσία για να κάνει πειράματα στους άλλους (επιτρέπει να) βαθαίνει τη λεηλασία των ζωών μας.
Ένα επιπλέον πείραμα στις ζωές μας και απόδειξη των κρατικών προθέσεων είναι το σχέδιο Καλλικράτης και η συγχώνευση δήμων και κοινοτήτων. Μεταθέτουν την εξουσία και τα κέντρα λήψεως αποφάσεων πιο μακριά μας, ακόμα και για τα τοπικά προβλήματα, καθιστώντας τα στην ουσία δυσπρόσιτα. Αλλά και η δυνατότητα παρέμβασης ή αντίδρασης γίνεται πολύ πιο δύσκολη, με αυτή την συγκεντρωτική εξουσία σε τοπικό επίπεδο. Δημιουργείται έτσι μια μεγαλύτερη εξουσία (για τη λύση των προβλημάτων μας υποτίθεται πάντα…) που στην ουσία ανοίγει ακόμα μια πόρτα για την πιο αποτελεσματική διαχείριση των αναγκών και των ζωών μας και τίποτε άλλο. Αντί λοιπόν, μέσα σε αυτό το κλίμα, οι απαντήσεις να δοθούν στους δρόμους και στις γειτονιές, μαντρώνουν και διοχετεύουν την ελπίδα του κόσμου στο στημένο εκλογικό τους παιχνίδι. Και αν ακόμη οι ψηφοφόροι παρακινούνται έστω από κάποια ελπίδα: –να αλλάξουν επιτέλους τα πράγματα– ο κάθε είδους υποψήφιος παρακινείται από έναν -καθόλου τυχαίο- πόθο για την εξουσία και μόνο.
Από την άλλη, δεν είναι τυχαίο ούτε αμελητέο το γενναίο ποσοστό αποχής από τις κάλπες, που ολοένα αυξάνεται. Είναι ενδεικτικό για το πόσο “τελικά η κοινωνία κοιμάται“, γιατί η αποχή σίγουρα είναι το πρώτο βήμα για έναν άνθρωπο που σέβεται τον εαυτό του και τη ζωή του. Μην ξεχνάμε όμως, ότι είναι μια παθητική αντίσταση. Σωστή μεν και σεβαστή αλλά παθητική. Κοινώς: δεν φτάνει.
Η μόνη απάντηση, είναι οι ενεργητικές μορφές αντίστασης. Γιατί πολύ απλά δοκιμάστηκαν όλοι και απέτυχαν. Γιατί σε αυτή την οικονομική συγκυρία μας ενώνουν περισσότερα, από όσα μας χωρίζουν. Εμείς είμαστε οι μοναδικοί υπεύθυνοι για τη ζωή μας. Να πάρουμε επιτέλους, τα προβλήματα μας στα δικά μας χέρια, χωρίς μεσολαβητές και «ειδικούς». Χωρίς πρωτοπορίες και αυθεντίες μακριά, από παραλήδες και γλοιώδη “πολιτικά ταλέντα”. Να αυτοοργανώσουμε την καθημερινότητα και να ρυθμίσουμε εμείς τα ρολόγια μας και όχι τα αφεντικά. Να επανακτήσουμε το χαμένο πεδίο των ζωών μας και να το διαχειριστούμε με προσανατολισμό τις αληθινές μας ανάγκες και όχι την περιτυλιγμένη σαβούρα των καπιταλιστών. Να επικοινωνήσουμε μεταξύ μας, χωρίς φοβίες και καχυποψίες. Να ξεκινήσουμε με τον εαυτό μας και την γειτονιά μας αλληλέγγυοι. Να γυρίσουμε τις πλάτες στις οθόνες και την ψεύτικη ζωή που μας τάζουν. Να κλείσουμε τα αυτιά μας στα μεγάφωνα της εξουσίας. Να αφήσουμε εκλογές, κόμματα, παραβάν και κάλπες στα αρχεία της ιστορίας. Να σκεφτούμε εμείς για εμάς. Να πράξουμε ως την πραγμάτωση της ελευθερίας μας.
ΨΗΦΟΦΟΡΟΣ, ΠΟΛΙΤΗΣ = ΔΟΥΛΟΣ ΙΣΟΒΙΤΗΣ
ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ
ΑΥΤΟΙ ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ
ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΛΑΪΚΕΣ ΑΥΤΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ
Όλοι γνωρίζουμε ότι οι εθνικές παρελάσεις αποτελούν εδώ και χρόνια αναπόσπαστο κομμάτι της σχολικής ζωής. Για τους περισσότερους, είναι μάλλον μια ανάσα από τη σχολική ρουτίνα και το φόρτο εργασίας.
Ως εδώ πάει καλά. Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν είναι τυχαίοι επέτειοι. Αντιπροσωπεύουν εθνικά ιδεώδη, υπενθυμίζουν-προπαγανδίζουν ιστορικά γεγονότα και ανθρώπινες θυσίες με έναν κανόνα γιορτής. Η ξεδιάντροπη αυτή μέθοδος είναι τόσο παλιά όσο και ο πόλεμος. Δεν εκπλήσσει λοιπόν το γεγονός ότι σε ολοκληρωτικά στρατοκρατικά καθεστώτα (ναζισμός, σταλινισμός) τέτοιου είδους επιδείξεις δύναμης βρήκαν το αποκορύφωμά τους. Στην Ελλάδα συγκεκριμένα η μαθητική παρέλαση καθιερώθηκε από τον φασίστα και δικτάτορα I.Μεταξά μετά την 4η Αυγούστου 1936, διατηρήθηκε ως την περίοδο της χούντας των συνταγματαρχών (1967 1974) και από τότε ως σήμερα, κανένα καθεστώς δεν την κατήργησε αλλά ούτε καν την αμφισβήτησε!
Σήμερα λοιπόν, κι ενώ παραμένει μια μακάβρια συμμετοχή για μια υπό διαμόρφωση προσωπικότητα, δεν έχει ακόμα καταργηθεί. Και αυτό ίσως γιατί φέρει ένα πιο ελαφρύ προσωπείο: αυτό της «μιας ωρίτσας» ή της «τυπικής υπόθεσης»…
Για το τυπικό της υπόθεσης δηλαδή: Άνθρωποι ντύνονται ομοιόμορφα ατσαλάκωτα με τα χρώματα του έθνους. Στοιχίζονται σε στρατιωτικό σχηματισμό, υπό τον ήχο πολεμικών εμβατηρίων… Για το τυπικό της υπόθεσης
διαχωρίζονται κατά ύψος ή κατά επιδόσεις, σε ψηλούς και κοντούς, σε καλούς και κακούς μαθητές
Για το τυπικό της υπόθεσης
Υψώνουν το μεγαλύτερο σύμβολο ανθρωποσφαγών το εθνικό λάβαρο Για το τυπικό της υπόθεσης
Στρέφονται «υπερήφανα» τα κεφάλια κατά την κατεύθυνση των επισήμων και ο όχλος χειροκροτεί.
Για να ξανασυστηθούμε. Δεν είναι απλά μια τυπική υπόθεση. Είναι δήλωση Είναι συμμετοχή Είναι συμβιβασμός
Δεν έχουμε ανάγκη από στοιχισμένο βήμα και κατευθυνόμενες ουρές.
Για εμάς ο μοναδικός πόλεμος που αναγνωρίζουμε είναι ο κοινωνικός- ταξικός. Ενάντια σε κράτος, αφεντικά, κοινωνικούς θεσμούς και κατασταλτικά μέτρα.
Ενάντια σε κάθε είδους ιεραρχία
Κάτω όλοι οι στρατοί
Συνέλευση αναρχικών – αντιεξουσιαστών/τριών σε Κοζάνη & Πτολεμαιδα
Για μια ακόμη χρονιά, σύσσωμη η θεσμισμένη πολιτική ηγεσία θα συγκεντρωθεί στο Βελλίδειο συνεδριακό κέντρο της Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο της διεξαγωγής της καθιερωμένης, ετήσιας, διεθνούς έκθεσης. Γύρω της θα εκτίθενται αστραφτερά τα αντικείμενα λατρείας αυτού του άθλιου κόσμου –τα εμπορεύματα- στη μεγαλύτερη και σημαντικότερη εμπορική διοργάνωση της χώρας. Μέσα σε έναν εκθεσιακό χώρο 180.000τμ η δημοκρατία θα συμπυκνώσει την εικόνα της: Ληστρικό χρήμα που σπαταλάται για τις πολυτελείς δεξιώσεις και την ψυχαγωγία των πολιτικών και επιχειρηματικών εκφραστών της. Υπεραφθονία προϊόντων, φωταγωγημένων μέσα στα προκάτΔΕΘ_2010
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ
Σήμερα Δευτέρα 30 Ιουνίου στις 7 η ώρα το απόγευμα, ομάδα 20 περίπου ατόμων από τη γνωστή φασιστική γκρούπα της «Χρυσής Αυγής» πραγματοποίησαν επίθεση στο αναρχικό-αντιεξουσιαστικό στέκι “Αντίπνοια” στα κάτω Πετράλωνα.: Εισβάλλοντας στο στέκι «χαιρέτισαν» φασιστικά φωνάζοντας «με τους χαιρετισμούς της Χρυσής Αυγής», και στη συνέχεια επιτέθηκαν με μαχαίρια σε δύο από τα τέσσερα άτομα που βρίσκονταν εκείνη την ώρα μέσα στο στέκι. Τους τραυμάτισαν στα πόδια και στο κεφάλι και στη συνέχεια απομακρύνθηκαν όπως ήρθαν, με μηχανές μεγάλου κυβισμού.
Τον τελευταίο χρόνο έχουν πραγματοποιηθεί δεκάδες επιθέσεις σε στέκια, καταλήψεις, επιτροπές κατοίκων, γραφεία πρωτοβάθμιων εργατικών σωματείων. Σε ανοιχτούς δηλαδή κοινωνικούς – πολιτικούς χώρους που προτάσσουν και κάνουν πράξη την αδιαμεσολάβητη και αυτοοργανωμένη αντίσταση στην ολοένα εντεινόμενη επίθεση κράτους και αφεντικών στις ζωές μας. Οι επιθέσεις αυτές δεν στοχεύουν απλά στην πρόκληση σοβαρών υλικών ζημιών: Εκτός από τα δύο παιδιά που χτυπήθηκαν στην “Αντίπνοια” πολλοί σύντροφοι και συντρόφισσες έχουν υποστεί σωματικές βλάβες.
Η απόδοση αυτών των επιθέσεων σε φασιστικές ομάδες και σε αυτό που επιχειρείται να παρουσιαστεί ως «πόλεμος συμμοριών» ανάμεσα σε αναρχικούς – αντιεξουσιαστές και σε φασίστες από το κράτος, έχει ξεπεραστεί από την ίδια τη δράση των κατασταλτικών του μηχανισμών: Οι εικόνες της συντονισμένης επίθεσης μπάτσων και φασιστών σε άτομα που επιχείρησαν να εμποδίσουν φασιστική πορεία στο κέντρο της Αθήνας στις 2 Φλεβάρη καταδεικνύουν το αυτονόητο: Τα φασιστικά σκουλήκια και οι μπάτσοι επιτελούν και αλληλοβοηθούνται στο ίδιο “έργο”. Την κατασταλτικής δηλαδή επίθεσης της κυριαρχίας στα αγωνιζόμενα κομμάτια αυτής της κοινωνίας που αντιστέκονται στους σχεδιασμούς της.
Το στέκι “Αντίπνοια”, εδώ και ένα χρόνο, και σε συνέχεια της πολυετούς δράσης συντρόφων-ισσών στη γειτονιά μας, αντιστέκεται στην περίφραξη και εμπορευματοποίηση των λόφων του Φιλοπάππου, στην ύπαρξη καρκινογόνων κεραιών κινητής τηλεφωνίας, στο κλείσιμο και τις απολύσεις εργατών από το εργοστάσιο της Palco, στις κάμερες παρακολούθησης. Λειτουργώντας αυτοοργανωμένα και θέλοντας να αποτελέσει ένα χώρο αδιαμεσολάβητης επικοινωνίας, συνεύρεσης και δημιουργίας, για να πάρουμε τις ζωές και τις γειτονιές μας στα χέρια μας.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ
στέκι “ΑΝΤΙΠΝΟΙΑ”
Το πιο πάνω κείμενο μοιράστηκε κατά την διάρκεια πορείας το βράδυ της Δευτέρας 30 Ιουνίου 2008, λίγες ώρες μετά την φασιστική επίθεση στο αυτοοργανωμένο στέκι “αντίπνοια”. Η πορεία, ως αντανακλαστική κίνηση πληροφόρησης της τοπικής κοινωνίας και με τη συμμετοχή 400 ατόμων, διασχίζοντας γειτονιές των Πετραλώνων πέρασε μπροστά από το αστυνομικό τμήμα. Εκεί, και εντελώς απρόκλητα, τα Μ.Α.Τ. επιτέθηκαν στην πορεία με γκλομπ, δακρυγόνα και βόμβες κρότου – λάμψης. Η επίθεση των μπάτσων ήταν απρόκλητη αλλά επιβεβλημένη ως φυσική κάλυψη και «νομιμοποίηση» της παρακρατικής επίθεσης με μαχαίρια που λίγο νωρίτερα είχαν δεχθεί όσοι ήταν μέσα στο χώρο του στεκιού. Άλλωστε είναι γνωστό πως: «όπου δεν φτάνουν τα γκλομπ της αστυνομίας φτάνουν τα μαχαίρια των φασιστών» και αντίστροφα.
Τους τελευταίους μήνες έχουν πραγματοποιηθεί δεκάδες επιθέσεις σε άτομα και σε κοινωνικούς χώρους: ρατσιστικές επιθέσεις σε μετανάστες (Αιγάλεω, Αγ. Ιωάννης Ρέντης κ.α.), παρακρατικές επιθέσεις σε αυτοοργανωμένους χώρους (αναρχικό στέκι Θερσίτης στο Ίλιον Αττικής, κατάληψη Villa Amalias στο κέντρο της Αθήνας κ.α.), ακόμη και σε επιτροπές κατοίκων και εργατικά σωματεία (επιτροπή κατοίκων Βοτανικού, σύλλογος υπαλλήλων βιβλίου-χάρτου Αττικής κ.α.).
Οι παρακρατικοί επιτίθενται με τρόπους που το επίσημο κράτος δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει. Εισβάλλουν μέρα μεσημέρι σε σπίτια μεταναστών και σπέρνουν τον τρόμο. Επιτίθενται φορώντας κράνη σε χώρους με κοινωνική και πολιτική απεύθυνση που οργανώνονται και αντιστέκονται συλλογικά. Κινούνται μέσα στην νύχτα και με τις πλάτες της αστυνομίας τοποθετούν εκρηκτικούς μηχανισμούς σε ανοιχτούς κοινωνικούς χώρους.
Οι κάθε είδους παρακρατικές επιθέσεις έχουν ως φυσικούς στόχους άτομα και πολιτικούς χώρους οι οποίοι αντιστέκονται με χαρακτηριστικά τα οποία και επιθετικά προς την εξουσία είναι και δεν μπορούν να αφομοιωθούν από αυτήν (αντιιεραρχικά, αδιαμεσολάβητα, ρηξιακά). Ο πραγματικός στόχος όλων αυτών των επιθέσεων είναι το μπλοκάρισμα αυτών ακριβώς των χαρακτηριστικών και η αποτροπή του μπολιάσματος τους με όλο και ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια που αγωνίζονται.
Και φυσικά, οι επιθέσεις αυτές λειτουργούν παράλληλα και συμπληρωματικά με την ευρύτερη επίθεση κράτους και κεφαλαίου στο σύνολο της κοινωνίας: ασφαλιστικό νομοσχέδιο (αρπαγή κεκτημένων), εργασιακή ευελιξία (εργασιακή αβεβαιότητα), εκπαιδευτική μεταρρύθμιση (η δημόσια εκπαίδευση γίνεται Ανώνυμη Εταιρεία)… Με τους εργαζόμενους ομήρους για ένα πενιχρό μεροκάματο, με νόμους εμφανώς υπέρ των ταξικά δυνατών να ψηφίζονται συνεχώς, με την “προληπτική καταστολή” της εξουσίας να εντείνεται με κάμερες και μπάτσους παντού και τέλος με την άκρα δεξιά στο κοινοβούλιο ως θεσμικό πλέον παράγοντα, ο καθημερινός φασισμός σηκώνει κεφάλι.
Οι δεκάδες προσαγωγές νέων από την πλατεία της Κοζάνης πριν από έναν μήνα, το αυθαίρετο και παράνομο φακέλωμα τους με λήψη δακτυλικών αποτυπωμάτων & φωτογραφιών και η καταστολή των κατοίκων του Αγ. Δημητρίου – Ρυακιού μετά από συντονισμένες ενέργειες κράτους και Δ.Ε.Η αποδεικνύουν και σε τοπικό επίπεδο πως οποιοσδήποτε είτε είναι “αντιπαραγωγικός” για το σύστημα, είτε αγωνίζεται για τα αυτονόητα (εργασία, περιβάλλον) είναι στο στόχαστρο της εξουσίας και δέχεται επίθεση από αυτή.
Ας μάθουν όμως οι αυτουργοί των κρατικών και παρακρατικών επιθέσεων πως το μόνο που καταφέρνουν είναι να φέρνουν ακόμη πιο κοντά αγωνιζόμενα κοινωνικά κομμάτια και έτσι να δυναμώνουν τον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση.
Οι κάθε είδους επιθέσεις σε όσους αντιστέκονται,
δεν πρόκειται να σταματήσουν αν δεν αντισταθούμε έμπρακτα.
πρωτοβουλία αλληλεγγύης αναρχικών – αντιεξουσιαστών σε Κοζάνη & Πτολεμαϊδα
Η ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΧΩΡΟΣ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ , κείμενο για την καταστολή στους δημόσιους χώρους
Ξημερώματα Πέμπτης 8/11, λίγο έξω από το δημοτικό διαμέρισμα Λεβαίας, δηλαδή του χωριού Λακκιά του δήμου Φιλώτα, στην ευρύτερη αγροτική περιοχή του Αμυνταίου Φλώρινας, ομάδα 11 εξαθλιωμένων συνανθρώπων μας αλβανών, οικονομικών μεταναστών, περπατούσε στην άκρη του δρόμου, κινούμενη προς το εσωτερικό των περιοχών “μας”, αναζητώντας απεγνωσμένα κάποιο άθλιο μεροκάματο που θα τους κρατήσει στην ζωή.
Αμ δε! Ήταν περίπου 1 το βράδυ. Για κακή τους τύχη –όπου φτωχός κι η μοίρα του- εντοπίζονται και καταδιώκονται από μπλόκο συνοριοφυλάκων του τμήματος συνοριακής φύλαξης Κάτω Κλεινών Φλώρινας. Τα όπλα “εκπυρσοκροτούν”. Και βρίσκουν τον στόχο τους. Δύο μετανάστες έχουν χτυπηθεί πισώπλατα. Continue reading