Τα σκυλιά της δημοκρατίας γρυλίζουν…
Παρασκευή 23 Απριλίου 2010, Κοζάνη. Περίπου στις 16:00 το απόγευμα παρέα 6 συντρόφων ξεκινά αφισοκόλληση στην περιοχή του κέντρου της πόλης. Ενώ σε όλη τη διάρκεια της δράσης τα πράγματα εξελίσσονταν ήρεμα, στις 18:00 δύο αυτοκίνητα, ένα της ασφάλειας και ένα περιπολικό με συνολικά τέσσερις προστάτες του πολίτη, προσεγγίζουν τα παιδιά και ζητούν να δουν τις ταυτότητές τους. Η συνέχεια εκτυλίσσεται στο τμήμα όπου οδηγούνται για εξακρίβωση στοιχείων. Στους 5 ,και ενώ αρχικά η προσαγωγή θεωρήθηκε τυπική, ασκήθηκε από τον εισαγγελέα δίωξη για “παράνομη αφισοκόλληση και διακεκριμένες φθορές σε κάδους απορριμμάτων και καφάο της Δ.Ε.Η.” Αυτή τη στιγμή οι σύντροφοι είναι ελεύθεροι και εκκρεμεί σε βάρος τους δίκη με τις παραπάνω κατηγορίες.
Το χρονικό της κρατικής τρομοκρατίας μονοπωλεί την τοπική επικαιρότητα τους τελευταίους μήνες. Λίγο πριν το Πάσχα 2 καλλιτέχνες του δρόμου συλλαμβάνονται επ’ αυτοφώρω να κάνουν graffiti σε τοίχο δημοτικού σχολείου. Στη συνέχεια οδηγούνται στο τμήμα όπου ειδοποιείται ο διευθυντής του σχολείου, ο οποίος ξεκάθαρα καταθέτει ότι έχει δώσει άδεια στα παιδιά να διαμορφώσουν με χρώματα τον τοίχο της αυλής. Η αστυνομία όμως ασκεί δίωξη για φθορά δημόσιας περιουσίας και έτσι τα δυο παιδιά, ο ένας 24 και ο άλλος 18 χρονών περιμένουν να δικαστούν. Στην πόλη της Κοζάνης η αστυνομία πασχίζοντας να αποδείξει ότι παράγει έργο, επιτίθεται στις ελευθερίες, μέσω μαζικών προσαγωγών και εξακριβώσεων, συνεχών ελέγχων σε οχήματα και καταστήματα και γενικότερα με την επίδειξη ισχύος σε προγραμματισμένες εξορμήσεις-ασκήσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι αναίτιες προσαγωγές, για 2 συνεχόμενες μέρες, δεκάδων ατόμων επειδή απλά διεκδικούσαν την επανοικειοποίηση των δημόσιων χώρων και απείχαν από την κατανάλωση αλλοτριωμένης διασκέδασης.
Ακόμη, η μέρα των συλλήψεων στην Κοζάνη ταυτίζεται και με αυτή της προφυλάκισης της Κωσταντίνας, της 19χρονής συντρόφισσας που κατηγορείται για συμμετοχή στη “συνομωσία πυρήνων της φωτιάς ” με μοναδικό στοιχείο, ένα αποτύπωμά της που βρέθηκε σε σπίτι στο Χαλάνδρι. Δεν πάει πολύς καιρός επίσης από τις αναίτιες συλλήψεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη κατα τη διάρκεια διαδηλώσεων. Άνθρωποι όπως ο Μάριος Ζ. διώκονται και φυλακίζονται για αδικήματα που η ελληνική αστυνομία φρόντισε να στήσει ώστε να υπάγονται σε νομοσχέδια όπως ο τρομονόμος και ο κουκουλονόμος. Δεν είναι όμως μόνο αυτά…
Όπως πάντα, με πρόφαση τον πόλεμο στην «τρομοκρατία», που σκηνοθετείται άριστα από τις μιντιακές μαριονέτες, το σύστημα δοκιμάζει να εξαντλήσει τα όρια της καταστολής (αν όντως αυτά υπάρχουν) σε κάθε κομμάτι της κοινωνίας που αντιστέκεται. Ειδικά μέσα σε αυτή την συγκυρία, που η οικονομία έχει πτωχεύσει και παράλληλα με την προσφυγή στο Δ.Ν.Τ., το κέντρο του ενδιαφέροντος μετατοπίζεται στην συντριβή του εσωτερικού εχθρού, δημιουργώντας ένοχους και βαφτίζοντάς τους τρομοκράτες. Διαχέοντας με όλα τα μέσα την απαραίτητη τρομοΰστερία, καταστρέφει και τους τελευταίους κοινωνικούς δεσμούς, καθιστώντας τον “διπλανό” εν δυνάμει ρουφιάνο. Δημιουργώντας ψευδαισθήσεις και πλαστούς συνειρμούς απαξιώνει κάθε πολιτική έκφραση που εναντιώνεται στην εξουσία και το κράτος. Ποινικοποιεί την τέχνη που το αντιμάχεται, φιμώνει τους αντιφρονούντες, φυλακίζει τους αγωνιστές και έχει ένοπλα τσιράκια του σε κάθε γωνία έτοιμα να στερήσουν απο όλους μας κάθε είδους ελευθερία.
Στην Κοζάνη προφασίζεται καταστροφή των καφάο της ΔΕΗ. Τι ειρωνεία…σε μια πόλη που ζει πνιγμένη στην τέφρα και τα σωματίδια από τα ορυχεία και τα φουγάρα τους. Σε μια πόλη που στις 16 Απριλίου 2010 έγινε πλουσιότερη κατά 6 τόνους διαλύματος τριχλωριούχου σιδήρου (FeCl3) από διαρροή σε εργοστάσιο παραγωγής ρεύματος. Σε μια πόλη που θρηνεί τα παιδιά της από τον καρκίνο και τα εργατικά ατυχήματα. Ο συνήγορος του πολίτη αναφέρει ότι, “μεταξύ των παραβάσεων της ΔΕΗ είναι η παράταση της λειτουργίας των ΑΗΣ καρδιάς και Πτολεμαΐδας χωρίς εγκεκριμένους περιβαλλοντικούς όρους, η λειτουργία του ΑΗΣ αγίου Δημητρίου και των ορυχείων στην περιοχή κατά παράβαση των περιβαλλοντικών όρων, η υπέρβαση των αέριων ρύπων που προέρχονται από μεγάλες διαρροές τέφρας κ.α.”. Ποιος τολμάει λοιπόν να μιλάει για φθορά και να διώκει ανθρώπους για την ύπαρξη μιας αφίσας σε ένα καφάο της Δ.Ε.Η. όταν αυτή δηλητηριάζει κάθε στιγμή το σώμα και την ψυχή μας?
Η προσπάθεια του αδίστακτου αυτού συστήματος, μέσα από την οικονομική εξαθλίωση, την καταπίεση, την άμεση και έμμεση χειραγώγηση, να δημιουργήσει δούλους δέν έχει στεφθεί ακόμη με επιτυχία. Βόμβες μεγάλης καταστροφικής ισχύος γι’ αυτούς όπως η αλληλεγγύη, η αντιπληροφόρηση μα πάνω απ’ όλα οι λεύτερες συνειδήσεις των ανθρώπων με αξιοπρέπεια, θα συνεχίζουν να κλονίζουν τα ήδη ραγισμένα θεμέλια της εξουσίας τους…
Η καταστολή δεν μας φοβίζει, μας εξοργίζει
Λευτεριά στους 6 διωκόμενους για την υπόθεση του επαναστατικού αγώνα