6.12.08

Η δολοφονία του αλέξανδρου γρηγορόπουλου το 2008 ήταν μόνο η σπίθα που πυροδότησε την εξέγερση του δεκέμβρη. Γιατί η δημοκρατία είχε από καιρό αποκαλύψει το πραγματικό της πρόσωπο: αυτό της εξαθλίωσης που επιφυλάσσει για τους υπηκόους της και της καταστολής για όσους αντιτάσσονται στους σχεδιασμούς της. Τα σκάνδαλα διαδέχονταν για καιρό το ένα το άλλο και ενώ όλοι ένιωθαν νεκροί μπροστά σε μια τηλεόραση ο δεκέμβρης ήρθε για να εκφράσει στο «εδώ και τώρα», όλα αυτά που εδώ και χρόνια καταπίεζαν όλους. Η εξέγερση τα ανέτρεψε προς στιγμήν, γιατί όλη αυτή η οργή κόχλαζε εδώ και καιρό, άλλες φορές υπόγεια και άλλες φορές πιο φανερά.

Η διοίκηση της αστυνομίας πανικόβλητη δεν μπορούσε να καλύψει πια με κανένα τρόπο το γεγονός. Δεν ήταν ούτε λάθος της στιγμής ούτε όλες αυτές οι άθλιες δικαιολογίες που προβλήθηκαν από τα μμε. Οι πορείες της επόμενης μέρας επιθετικές, μαχητικές, συγκρουσιακές. Η μαχητικότητα των πορειών προσδίδει από μόνη της ένα ουσιαστικό περιεχόμενο, παράλληλα με την ίδια την σημασία της στυγερής δολοφονίας. Με μοναδικό –όσο και απόλυτο- αίτημα την επανάκτηση της ίδιας μας της ζωής, μαθητές, φοιτητές, άνθρωποι κάθε ηλικίας, φύλου και καταβολών, σε όλη τη χώρα, μπροστά σε κάθε μπάτσο και αφεντικό αντιμάχονται. Ο εχθρός παρατάσσεται απέναντι κάνοντας εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων, ασκώντας ανελέητη βία κατά των διαδηλωτών και επιστρατεύοντας όλες τις διατάξεις της τιμωρού-δικαιοσύνης. Οι πολιτικοί αρχηγοί ανίκανοι για οποιοδήποτε συναίσθημα μένουν παγωμένοι. Το γιορτινό κλίμα της περιόδου και ο ψεύτικος κόσμος της υπερκατανάλωσης και του καπιταλισμού ανατρέπονται. Η εξέγερση ενώνει ανθρώπους με άρρηκτα δεσμά.

Η δολοφονία του αλέξη από τον ειδικό φρουρό ε.κορκονέα δεν ήταν ούτε είναι η μόνη καθώς και άλλες προηγήθηκαν και αν δεν αντισταθούμε θα ακολουθήσουν και άλλες.

6.12.09

Ένα χρόνο μετά, το κράτος, έχοντας χάσει κοινωνικά ερείσματα από το σκάσιμο της τεράστιας φούσκας του καπιταλισμού και της υπερκατανάλωσης, εξαπολύει μια ολόκληρη και οργανωμένη επίθεση με στόχο να τρομοκρατήσει. Τρομονόμος, κουκουλονόμος, μαζικές απελάσεις μεταναστών, απόπειρα εγκληματοποίησης πολιτικών χώρων, προληπτικές συλλήψεις καθώς και ενορχηστρωμένη καλλιέργεια κλίματος τρομολαγνείας… Από την άλλη, τα επιμνημόσυνα αφιερώματα των μμμε στο γεγονός της δολοφονίας, η απόπειρα να υπαγορεύσουν το ίδιο μας το βίωμα στους δρόμους ως κάτι «επετειακό», οι μεθοδεύσεις και οι προειλημμένες ετυμηγορίες σχετικά με τη δίκη των δολοφόνων, τα κροκοδείλια δάκρυα της πολιτικής ηγεσίας έβλεπαν φυσικά προς το μέλλον. Γιατί τα οικονομικά μέτρα που θα αναγκαζόταν να λάβει η όποια κυβέρνηση, η αύξηση της ανεργίας και η βαθύτερη εξαθλίωση παράλληλα με την βαρβαρότητα της καθημερινής συνθήκης θα οδηγούσαν νομοτελειακά σε αντιστάσεις στον δρόμο.

Η αστυνομική εισβολή στις 5/12/09 στον αυτοοργανωμένο αναρχικό χώρο ρεσάλτο στο κερατσίνι, που προβλήθηκε ως θρίαμβος της αστυνομίας και εξελίχθηκε σε ένα τεράστιο φιάσκο, απέδειξε πως η καταστολή βρίσκεται στον πυρήνα της ύπαρξης αυτού του σάπιου κόσμου. Η κρατική τρομοκρατία και η θεαματική της προβολή από τα κανάλια επιχείρησαν να εμπεδωθεί προς όλες τις κατευθύνσεις το μήνυμα πως η δημοκρατία θα επιτίθεται με λύσσα σε όποιον την αμφισβητεί. Κι απ΄ την άλλη, η αλληλεγγύη που εκδηλώθηκε μπροστά στην κρατική βία επιβεβαίωσε πως η ένταση της εξέγερσης παραμένει –πολύ μακριά από θλιβερές επετείους- ζωντανή.

6.12.10

Σήμερα, δυο χρόνια μετά, τα δυσβάσταχτα οικονομικά μέτρα, οι συνεχείς μειώσεις μισθών και οι αλλεπάλληλες φορολογικές ριπές, η διαρκής συγκάλυψη της κρατικής βίας σε βάρος αδερφών μας μεταναστών, οι αλλεπάλληλες νύχτες των κρυστάλλων σε συνοικίες της Αθήνας, η διαρκής παρουσία αστυνομίας σε κάθε δρόμο, σε κάθε πάρκο, μια μισητή επίδειξη δύναμης και απόπειρας να επιβάλλουν τον τρόμο και την σιωπή, αποδεικνύουν το αληθινό πρόσωπο της δημοκρατίας.

Δεν μας τρομάζουν ούτε οι τρομονόμοι σας –που έρχονται να ποινικοποιήσουν ακόμη και την ίδια την ιδέα της διαδήλωσης- ούτε η συνεχής παρουσία αργόμισθων μπάτσων σε όλους τους δημόσιους χώρους. Γιατί δεν είναι μόνο μια δολοφονία αλλά η καθημερινή καταστολή, η αυξανόμενη ανεργία, η εξαθλίωση που επιβάλλεται με σκοπό τα κέρδη των αφεντικών και την υποδούλωση των ζωών μας. Οι στολές δεν καταλαβαίνουν τίποτα, κάθονται πίσω από την ασπίδα τους και για 1000 ευρώ γίνονται τα σκυλιά του κράτους. Δεν δεχόμαστε τις άθλιες δικαιολογίες σας, ναι υπάρχουν κάποιες δουλειές που είναι ντροπή και αυτές σχετίζονται με την επιβολή της ”τάξης”.

Ο αλέξης δεν πρόκειται βέβαια να γυρίσει πίσω, αυτές πάντως οι μέρες είναι του αλέξη. Όχι μόνο του αλέξη αλλά και κάθε αλέξη, όσο κοντά ή όσο μακριά και αν βρίσκεται. Εξάλλου, μετά από μια κωμικοτραγική δίκη οι δύο δολοφόνοι του γρηγορόπουλου τιμωρούνται με ποινές που μόνο η λέξη εμπαιγμός μπορεί να τις χαρακτηρίσει. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν είμαστε εδώ για μνημόσυνο. Θυμόμαστε γιατί δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τι έγινε στις έξι Δεκέμβρη του ΄08. Το γεγονός πως είμαστε άνθρωποι δεν μας αφήνει. Αλλά δεν είναι ούτε μνημόσυνο ούτε μέρα αφιερωμένη στον αλέξη, είναι μια σιωπηλή υπενθύμιση του πραγματικού προσώπου του κράτους, αυτού που πάντα κρύβετε πίσω από τις μάσκες σας, αυτό του κράτους που καταστέλλει και δολοφονεί χωρίς κανένα ενδοιασμό.

για όλους λοιπόν τους λόγους του κόσμου

με φόντο την επερχόμενη πτώχευση του κράτους

μπροστά στο οργανωμένο έγκλημα των πολιτικών, των τραπεζικών και επιχειρηματικών που ελέγχουν ακόμη και τις βασικές μας ανάγκες

μπροστά στην διοικητική κατάτμηση των ζωών μας με σχέδια τύπου καλλικράτης

μπροστά στην επίθεση στη δυνατότητα πρόσβασης στην γνώση, την υγεία και το βιώσιμο φυσικό περιβάλλον

μπροστά σε μια καθημερινότητα χαρακωμένη από διαμεσολαβήσεις και διαχωρισμούς και γεμάτη ασχήμια και καταπίεση

μπροστά στην κρατική βαρβαρότητα και την απόπειρα ποινικοποίησης των αντιστάσεων και εγκληματοποίησης ανθρώπων που αγωνίζονται

γνωρίζουμε πως αυτή η μάχη είναι μάχη για ζωή και αξιοπρέπεια και η οργή δεν σταματά

ΒΙΑ ΣΤΗ ΒΙΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ/ΕΣ  ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ

ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΜΑΣ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ